کودک از خانواده اش جدا میشود و به مرکز شبانه روزی انتمال پیدا میکند ، اغلب اولات بچه ها بعد از مدتی عادت کردن به فضای جدید باز به دلیل مسایل اداری و ویژگی زندگی در گروه مجبور میشوند که به مرکز دیگری انتمال پیدا کنند و این در والع اولین و عمده ترین مشکل بچه هاست که در طول زندگی اشان مدام تکرار میشود. کودک باید خودش را با محل جدید وفك دهد تا عادت کند.

فضا و محیط زندگی بچه ها شامل محل زندگی و شکل اتاق ها ، مربیان و مسئولین و بچه های ساکن میشود . در والع و به طور کلی این نوع ارتباط کودک را در فضای جدید تحت سه عنوان زیر مورد بررسی قرار میگیرد:

1.       ایجاد ارتباط کودک با خانه و محل زندگی

2.      ایجاد ارتباط کودک با مربیان و مسئولین

3.     ایجاد ارتباط کودک با بقیه بچه های ساکن

به این ترتیب کودک در شبانه روزی با مشکالت بسیاری روبه رو می شود که در والع این مسائل ضمینه ساز مشکالت بعدی او در طول زندگیش می شود .

از جمله این موارد به شرح زیر می باشد:

·        بچه ها دائم در حال دل بستن و دل کندن هستند

·        به بزرگترها اعتماد ندارند چون ارتباط هایشان همیشه موقت بوده است

·        مسئولین شبانه روزی را مقصر ماندگاری خود می دانند

·        همیشه چشم به راه و منتظر کسی هستند که آنها را از این فضا ببرند

·        محبت اختصاصی ندارند

·        دائم با افراد متعدد و با روحیات متفاوت روبه رو هستند

·        نداشتن مفهومی از روابط خانوادگی و نسبت ها مانند : عمو ، عمه ، خاله ، دایی

·        یکی از مهمترین مشکالت فرزندان برخورد جامعه و نوع رفتار متفاوت دیگران با آنهاست از جمله حس ترحم . بچه ها مفهوم "نبودن، نداریم و نیست " را در رابطه با نیازهای روزمره را ندارند

·        فضای زندگی و اتاق ها و ... شباهتی به شکل خانه ندارند.

·        احساس شرمندگی از وضعیت زندگی خود دارند (در اجتماع و مدرسه)

·        بچه ها همیشه منتظرند که خانواده اشان برای بردن آنها بیایند.

در نهایت و نتیجه گیری اینکه چه کنیم تا نگاه جامعه نسبت به این گروه بچه ها عوض شود و به این ترتیب سالمت روحی آنها را تضمین کنیم.